Cijeli civilizovani svijet danas obilježava godišnjicu genocida u Srebrenici i odaje počast žrtvama rata u BiH. Da se genocid kao I holokaust u Evropi desio za njih nema nikakve dileme. Da se genocid desio u Srebrenici morat će jednog dana priznati i Srbija ma koliko se ona danas trudila da izmjeni karakter rata u BIH, falsifikuje historiju, minimizira žrtvu rata i slavi ratne zločince. Poslanici Europskog parlamenta su joj to postavili kao jedan od uslova u svojoj rezoluciji od 28 novembra 2018 godine na putu ka EU – punopravnom članstvu.
Od okončanja rata pa do sada ni jedan od srpskih premijera i predsjednika nije priznao da se u Srebrenici desio genocid. Dapače, aktivnosti na njegovom negiranju ne samo da nisu prestali već su uveliko intenzivirani. Nesoporno je da se radi o sistematskoj državnoj politici negiranja genocida iza koje stoje državni organi i većina političkih lidera čime Srbija nastavlja svoj put samoizolacije i moralne destrukcije. Ohrabruju pojedini slučajevi poput odluke gradonačelnika Šapca Nebojše Zelenovića da zabrani promociju knjige ratnog zločinca Vojislava Šešelja pod nazivom ” U Srebrenici nije bilo genocida”.
Direktor Memorijalnog centra Potočari Emir Suljagić zaslužuje punu podršku bh. javnosti u namjeri da ne ustupi spisak od 8.382 osobe sa generalnim podacima, datumom, okolnostima i ostalim relevantnim podacima o stradanju žrtava genocida direktoru Republičkog centra Miloradu Kojiću.
Osnivanje takozvane Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu od 1992. do 1995. godine na čijem se čelu nalazi Gideon Greif je nehumani i necivilizacijski čin kontinuiteta primitivnog iživljavanja negatora genocida na žrtvi rata. Osnovana je prevashodno kao instrument čiji je osnovni cilj očuvanje moći aktuelnih političkih predstavnika bh.entiteta RS-a. Ljudi koji danas negiraju da se genocid u Srebrenici desio čine to svjesno i bezobzirno kako bi prvenstveno zadržali svoje političke pozicije koje su imali tokom rata u BiH ili imaju danas. Veliki dio njih su bili učesnici ratne genocide ideologije te je naivno očekivati da postoji politička volja za lustracijom, prihvatanjem istine i vlastite odgovornosti. To što cijeli civilizirani svijet osuđuje genocid i njegove počinioce, što postoje na stotine hiljada stranica, dokumenata i dokaza, sudskih presuda Haškog Tribunala, video snimaka, fotografija njima uopšte nije važno. Radi se u stvari o zadojenim nacionalističkim ekstremistima spremnim na stvaranje konfliktnog stanja društva i po cijenu da ga moralno totalno devastiraju.
Visoki predstavnik u BiH Valentin Inzko shodno svojim bonskim ovlastima ima obavezu nametnuti Zakon o zabrani negiranja genocida i holokausta čime bi se nametnula zakonska regulativa po kojoj bi negiranje zločina u BiH bilo kažnjivo te stvorili uslovi za uspostavljanja povjerenja među građanima te spriječilo dalje izrugivanje međunarodnom pravu.
Mr. sci. Edin Osmančević
bedrudingusic 