Jozefa Švejka fiktivnog junaka romana „Doživljaji dobrog vojnika Švejka”, češkog autora Jaroslava Hašeka sam kao klinac čitao bez daha. Satirični roman koji ironizira i ismijava militarizam i imperijalizam Prvog svjetskog rata. Roman zbog čijeg sarkazma su ga i nacisti spaljivali 1933. godine. I sada se pitate što me je to navelo da Milorada Dodika poredim sa dobrim vojnik Švejkom ?
Milorada Dodika i dobri vojnik Švejk imaju mnogo toga zajedničkog. Obojca pokušavaju da prežive mada sa različitih pozicija. Jozef Švejk je oličenje bespomoćnog čovjeka koji u poremećenom svijetu budala i idiota, čim je uvidio da je drugačije nemoguće preživjeti, odlučuje da i sam postane jedan od njih. Milorad Dodik je moćan čovjek koji uviđa da njegova moć može preživjeti samo u jednom slučaju; „Ukoliko taj svijet očuva poremećenim i sve oko sebe učini budalama i idiotima”. Odakle dolazi Dodikova politička i finansijska moć jako se dobro zna!
Sve što Milorad Dodik radi još od svoga prvog mandata radi se planski i osmišljeno; raspirivanje nacionalizma, odbojnost prema Sarajevu i svemu što ima predznak državnosti, udari na državni budžet, zahtjevi da se državne ovlasti vrate entitetima, da se u potpunosti razdvoje finansije, napadi na Sud i Tužiteljstvo BiH, pakt sa Čovićem, negiranje genocida, kao i svih drugih presuda Haškog tribunala pa do najnovije odluke Narodne skupštine Republike Srpske (NSRS) da odbaci izvještaj Komisije za Srebrenicu od 2004. I upravo su ti delegati koji dolaze iz stranaka sa srpskm predznakom i glasali za ovu odluku pokazali da ih je Dodik načinio neuračunljivim. Da nonses bude veći izvještaj su odbacili i pojedini srpski delagati koji su ga i usvojili 2004 godine.
Nikoga ne trebaju iznenađivati ovakvi potezi Milorada Dodika i Narodne skupštine RS. Oni su nastavak realizacije osmišljenog plana Beograda i Banja Luke, uz svesrdnu podršku Moskve na destabilizaciji BiH, njenog raspada i pripajanja RS-a Srbiji. Niti presude Haškog tribunala za etničko čišćenje, progon, masovna silovanja, međunarodni sukob, genocid izgleda nisu bile dovoljne da se snovi o Velikoj Srbiji rasprše. I dalje Srbija nastavlja svoju politiku glavnog remetalačkog faktora destabilizacije Balkana slijepo vjerujući da se Memorandum Srpske Akademije nauka i umjetnosti može pretvoriti u javu.
Napadi na Bosnu i Hercegovinu se posebno intenziviraju pred početak izbora kada sa jedne strane Dodikova nacionalistička retorika, demagogija i mržnja prema svemu onome što ima vezu sa BiH postaje instrument za dobivanje istih tih izbora. Uz to ga podržava licemjerni demokrata Vučić , oko kojega je opasna grupa savjetnika i pomagača koja zastupa tezu o samoopredjeljenju Republike Srpske, pri čemu se kao najjači argument navodi Kosovo.
Međunarodna zajednica zajednica na čelu sa visokim predstavnikom Inszkom je bez ikakve sumnje u znatnoj mjeri doprinijela ovakvom ponašanju kako Srbije tako i unutrašnjih kvislinga. Svojim letargičnim ponašanjem i politikom popuštanja dali su svoj „doprinos” sveukupnom političkom stanju u zemlji! Možda srbijanska politika i čeka znakove zamora međunarode zajednice?
Miloradu Dodiku treba sistem koji podriva građanina sopstvenom neuračunjivosti. I Dodik kao i Švejk idealno funkcionišu izvan svakog zamislivog opsega racionalnosti i civilizovanih vrijednosti ali samo zbog toga jer im je takvu egzistenciju očito omogućilo društvo.
Mr. sci. Edin Osmančević
bedrudingusic 